Het is nogal een stap om met je geloof aan de slag te gaan. Is het wel iets voor je? En wat past dan het beste bij je? Bij theologiestudente Babeth begon het te ‘kriebelen’ toen een vriendin tijdens haar eerste studiejaar voor Wycliffe naar het buitenland ging. “Toevallig ontdekte ik Interserve. Ik had een half jaar studietijd over, dus ik heb de kans gegrepen om in Libanon te ontdekken of werken in het buitenland echt wel ‘mijn ding’ is.”
Babeth heeft altijd al nagedacht over de rol van christenen in de samenleving. “Ik ben tot de conclusie gekomen dat elke christen de taak heeft om zijn geloof te delen, waar dan ook. Of je nu auto’s verkoopt, dominee bent of voor de klas staat. God heeft voor iedereen een eigen plek, daar ben ik van overtuigd. En daarom vind ik de manier waarop Interserve werkt zo mooi. De slogan van Interserve, ‘geloof werkt’ is op mijn lijf geschreven. Ik ben in Libanon aan het werk in mijn eigen vakgebied. En dat bevalt prima!”
Voorbereiding
Babeth blijft vier maanden in Libanon en de tijd vliegt om. Een korte uitzending vraagt ook om een goede voorbereiding, vertelt ze. “Je hebt geen tijd om ter plekke alles zelf uit te vinden. Daarom is het heel goed dat er mensen van Interserve zijn die mij ook hier begeleiden. Van te voren heb ik de Equipped2Go training gedaan. Dat heeft me erg geholpen om te focussen op wat belangrijk is voor je vertrekt. Als ik vragen heb over financiën of communicatie, kan ik mailen met iemand van het kantoor in Nederland. Ik vind het bijzonder dat ik er zo bij hoor, ook al ben ik maar voor een korte periode uitgezonden.”
Smeltkroes
Net als in Nederland volgt Babeth in Libanon colleges. Dat doet ze aan de NEST, een theologische universiteit in Beiroet. De universiteit is een smeltkroes van culturen. Uit de hele Arabische wereld komen er studenten op af, maar ook uit Europa, Azië en de VS. “Ik ontmoet hier jonge studenten die dominee willen worden in hun thuisland, terwijl de situatie daar heel moeilijk is. Ze zijn vastbesloten om terug te keren en zich in te zetten voor hun land en geloofsgenoten. Ik heb veel bewondering voor hun doorzettingsvermogen.”
Wereldwijde kerk
“Dat is een van de dingen die ik van de christenen hier kan leren. Om, vertrouwend op God, te doen wat je moet doen en vol te houden, ook al zijn de omstandigheden moeilijk. Maar ook dat de wereldwijde kerk veel groter en diverser is dan ik ooit had gedacht. Ik vond het eerst best moeilijk om te zien dat sommige christenen hier andere keuzes maken dan ik gewend ben. Maar ik ontdek zoveel moois in hen. Ik denk dat niemand op aarde God helemaal kan begrijpen. Maar door te kijken naar en te leren van andere christenen, lijkt mijn beeld van Hem wel completer te worden. En dingen die we in onze Nederlandse kerk heel belangrijk vinden, ga je hier wel door relativeren. ”
Libanon
Een groot deel van de dag is Babeth bezig met haar studie. Maar tijd om het land en de mensen te ontmoeten heeft ze ook. “Libanon is een gekke combinatie van oost en west. Een uniek land, omdat er evenveel moslims als christenen samenwonen. Maar ook een complex land. Vluchtelingen, vooral uit Syrië, hebben in het land een veilig heenkomen gezocht. En er zijn sociale en politieke problemen die op een ingewikkelde manier allemaal met elkaar en met het verleden te maken hebben. Het raakt me dat juist in de regio waar de kerk ooit begon christenen het zo ontzettend moeilijk hebben.”
Vrijwilligerswerk
Babeth trekt veel op met de studenten van NEST. ’s Avonds wordt er op de campus van alles georganiseerd. Via Wilbert en Rima, docenten aan de NEST die ook namens Interserve in Libanon werken, raakte Babeth betrokken bij een opvanghuis voor vrouwen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld. En iedere vrijdag is Babeth te vinden in een Palestijns vluchtelingenkamp. “Ik help mee in een klasje met tieners die een leerachterstand hebben of sociale problemen. Sommigen van hen hebben door de oorlog hun school nooit af kunnen maken. Ik leer hen Engels, doe spelletjes en maak muziek met hen. Ik merk dat het heel veel voor de mensen betekent dat ik, als westerling, hier ben en belangstelling toon voor wie zij zijn. Dat geldt ook voor mijn medestudenten. Ik had ook gewoon veilig thuis kunnen blijven. Maar het is goed om hier te zijn, te luisteren, soms een beetje te helpen en hen te bemoedigen.”