De eerste dagen – September 2019

Ik ben er!!
Na heel veel voorbereidingen ben ik nu echt gearriveerd. Al moet het nog wel even bezinken.

Op 2 september stapte ik in het vliegtuig. Niet naar mijn eindbestemming, maar naar het buurland. Daar kreeg ik samen met een paar anderen een training van Interserve over het gebied, veiligheid, cultuur enzovoort. Ik werd daar goed opgevangen en verzorgd en kon in deze toeristische stad naast de training, ziekenhuis bezoek voor inentingen en wennen aan de tijdzone, gelukkig ook nog een paar mooie dingen bezoeken.
Op 9 september vloog ik wèl echt naar mijn eindbestemming. Ook hier werd ik goed opgevangen door de vrouw van mijn baas bij de NGO. De volgende dag werd ik al gelijk om half acht in de ochtend opgepikt door de chauffeur van de NGO voor mijn eerste dag op kantoor. Daar hielpen (en helpen) ze mij met wat praktische dingen regelen en begon mijn introductie met papieren tekenen, documenten regelen en vooral veel inlezen in wat ze allemaal doen (Bijvoorbeeld voeding en nutriënten voorlichting geven en het helpen met opzetten van home gardens (soort moestuinen), waardoor ze ook echt aan die nutriënten kunnen komen). Aan de projecten hoop ik dus straks mijn steentje bij te dragen.
Na een aantal dagen fijn verzorgd te zijn, ben ik verhuisd naar het appartement waar ik de eerste maanden ga wonen. Ik heb een kamer in onderhuur bij een oudere dame uit Singapore die hier ook met een christelijke organisatie zit.
Op zondag ben ik naar een internationale kerk gegaan. Ze hadden ‘International day of Praise’ waarin verschillende culturen konden laten zien hoe ze God prijzen. Heel mooi!
Op mijn eerste taalles heb ik geleerd hoe ik kan begroeten. Ik zal lessen blijven volgen om de basis van de taal te gaan leren en zo te kunnen communiceren met de mensen hier.

Enkele losse ervaringen:

• De mensen hier zijn erg vriendelijk en willen graag hun Engels oefenen. Bijvoorbeeld een taxichauffeur die honderduit vroeg over alles wat hij maar kon bedenken. Om zich vervolgens te verontschuldigen voor zijn vele vragen 🙂
• Op de eerste dag vond ik het verkeer erg meevallen. Ik had allemaal verhalen gehoord over hoe vast het kan staan. Helaas heb ik dat zelf ondertussen ook ondervonden. Vandaag heb ik mijn eerste busritje gemaakt (hiervoor vaak taxi). Hoewel er tegenwoordig veel aircobussen zijn, was de mijne overvol en bloedje heet. Dat wordt dus nog even wennen.
• Brommers, scooters en motors zijn in mijn stad overigens verboden. Veel fietsen, sidecars (fiets met zijwagen zoals je in Nederland bij motoren wel eens ziet), bussen en auto’s zijn er wel. Fietsen hier durf ik trouwens nog niet aan. 
• De warmte viel de eerste dagen heel erg mee, omdat er veel regen viel. Als de zon echter begint te schijnen, dan weet je weer dat 30+ hier normaal is. Ik heb nu wel een goede tijd om iets langzamer te kunnen aanpassen aan het weer.
• Men rijdt hier aan de rechter kant van de weg, maar met auto’s die bedoelt zijn om aan de linkerkant van de weg te rijden.
•  

 

Super leuk dat jullie mij willen volgen! Bedankt voor de leuke berichtjes, gebed en financiën. 

Liefs Iris

 

Hier nog wat om met God over te praten:

Dankpunten:

• Ik ben veilig aangekomen!
• Het appartement waar ik mag verblijven
• De gastvrijheid die ik heb mogen ervaren
• Airconditioning 🙂

Bidpunten:

• Gezondheid: Het is bijna het einde van het regenseizoen en er zijn veel muggen die nare ziektes kunnen overbrengen. Ook moet ik nog wennen aan het eten.
• Energie om alles te blijven doen en ontdekken
• Werkende hersenen als ik de taal probeer te leren en woorden te onthouden
• Dat ik een goede toevoeging kan zijn met mijn kennis en vaardigheden in mijn werk
• Dat God zichtbaar mag worden voor de mensen die hier wonen
• De situatie in de noordelijkste regio. Dit is een regio met rijke bodemstoffen die daardoor door de overheid/leger erg gewild is. Er is al jaren een gewapend conflict aan de gang die nauwelijks bekend is. De lokale bevolking, waarvan vele christenen, hebben hier erg onder te leiden.