De laatste tijd is veel veranderd hier in West-Azië. Een paar weken geleden zijn allereerst de coronamaatregelen versoepeld in onze regio, wat heel erg prettig was. Ik woon bij een gezin in huis, en de kinderen uit dat gezin hadden al ruim drie maanden thuis gezeten door de maatregelen. Maar nu konden ze eindelijk weer naar school, wat echt enorm fijn was voor ze! (En om eerlijk te zijn ook voor de rest van het gezin.) Zelf heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt door er elke week nog een extra taalles bij te nemen, waardoor dat ook weer wat sneller vordert.
En dan het vluchtelingencentrum. Sinds mijn laatste blog zijn er op dat vlak veel ontwikkelingen geweest. We zijn allereerst gewoon rustig aan doorgegaan met het uitdelen van kleding, maar ook vooral het opruimen en ordenen van alle gedoneerde kleding (want dat was hard nodig). Daarbij ben ik ook mee geweest met een aantal huisbezoeken, waarbij we ons vooral richten op de relatie met de vluchtelingen bij wie we op bezoek zijn. In het begin blijft het gesprek dan vaak nog een beetje op de oppervlakte, vooral omdat veel vluchtelingen vanuit hun land van herkomst niet gewend zijn om snel mensen te vertrouwen. Toch merk je wel dat ze vrij snel hun verhaal vertellen, al zullen ze de echt heel persoonlijke dingen vaak nog een lange tijd voor zich houden. Het is bijzonder om hun verhalen te horen en er zo voor hen te mogen zijn. Ook al spreek ik de taal niet en kan ik dus zelf geen gesprek met hen voeren, toch merk ik wel dat ze het echt op prijs stellen dat ik simpelweg aanwezig ben. Er alleen maar zijn voor mensen is vaak al genoeg.
Zo’n vier weken geleden kregen we bericht dat het vluchtelingencentrum helemaal niet meer open mocht, omdat er nog meer papierwerk nodig was. Dit klopte echter totaal niet, wat aan onze kant veel onzekerheid en vragen opleverde. Een aantal mensen is hier dan ook achteraan gegaan, met als gevolg dat we zo’n twee weken geleden hoorden dat het centrum wel gewoon open zou mogen. Hier waren we blij mee, maar wel voorzichtig blij – we hebben dergelijke berichtgeving namelijk eerder gehad, en toen kon het uiteindelijk steeds niet open.
Maar toen afgelopen donderdag. In de ochtend kregen we het bericht dat het centrum definitief open mag, dus dat we de verzegeling van de deur mochten halen! Vrijdag zijn we met een aantal mensen naar het centrum geweest om dit te doen. Met andere woorden: Het centrum is eindelijk weer open! (De beruchte draad die als verzegeling van het centrum diende, is te zien op een van de foto’s. Het idee is om daar nog iets van te maken, bijvoorbeeld het woord “hope”, en dat ergens in het centrum op te hangen.)
Voor ons is dit natuurlijk een enorme opluchting. We zouden het liefst natuurlijk gelijk alles weer op volle toeren laten draaien, maar daar moeten we nog wel heel voorzichtig in zijn. Deze week gaan we ons focussen op het schoonmaken en ordenen van het centrum. Het centrum heeft immers een hele tijd stof staan vangen, en er ligt nog steeds hier en daar wat rommel van de verbouwing van een jaar geleden, dat door de corona-situatie en de papierwerk-situatie nooit opgeruimd kon worden. Vervolgens zullen we eind deze week een team-meeting hebben in het centrum, om te vieren dat het weer open is, en om te bespreken hoe we het verder gaan aanpakken. Er is namelijk nog steeds corona, en de cijfers zijn de laatste tijd weer flink aan het stijgen. De kans is dus behoorlijk aanwezig dat de maatregelen binnen nu en één à twee weken weer strenger zullen worden.
Maar dan ben ik nog niet klaar met het goede nieuws. Want afgelopen donderdag, ongeveer een half uur nadat we het nieuws ontvingen over het centrum, kreeg ik bericht dat de aanvraag van mijn verblijfsvergunning is goedgekeurd. Ook dat was een opluchting – niet dat ik bang was dat het afgekeurd zou worden, maar het had toch wel wat spanning opgeleverd. Inmiddels is de verblijfsvergunning ook al bij mij bezorgd.
Kortom, een hele hoop goed nieuws! Ik ben echt ontzettend dankbaar voor al deze ontwikkelingen, en voor de steun die we als team aan elkaar hebben, maar ook van heel veel anderen krijgen. Het is enorm fijn om, nu het centrum weer open is, wat meer mogelijkheden te hebben om de vluchtelingen te ondersteunen.
