Het is hartje zomer, rond de 30-35 graden, met hier en daar een piek naar rond de 40 graden, maar toch een lekker windje. Zo. Ik dacht, ik begin met een onderwerp waar Nederlanders het graag over hebben 🙂
Veel van onze teamleden zijn op dit moment al een flink aantal weken terug in hun land van herkomst om hun familie, naaste vrienden en gemeenten weer te bezoeken. Dat betekent dat we, ondanks dat er nauwelijks maatregelen zijn, weinig met het vluchtelingencentrum kunnen doen. Ik heb de afgelopen weken daarom nog altijd gefocust op mijn taalstudie, en hier en daar een huisbezoek gedaan met de teamleden die nog over zijn.
Dat betekent niet dat we behalve huisbezoeken niets uitvoeren. We zijn druk bezig met voorbereidingen voor een paar projecten. Het eerste project is een speltherapie-project, waarvoor we vanaf half augustus een pilot hopen te starten. Voordat dit gaat gebeuren, moeten we echter eerst een meeting hebben met het hele team (wat binnenkort hopelijk kan, als iedereen weer in het land is) en het een en ander bespreken, ook met het oog op de weer stijgende coronacijfers. Intussen blijven we het project natuurlijk wel gewoon voorbereiden, want ook als we vanwege nieuwe maatregelen niet in augustus kunnen starten, kunnen we het altijd bewaren voor later.
Het tweede project waar we over aan het nadenken zijn, is een soort opvoedingsproject. Er zijn namelijk opvoedingsgerelateerde vragen vanuit ouders gekomen. We hopen daarmee te kunnen helpen door middel van een meertalig document waar zowel de ouders als wij op terug kunnen vallen, en (en dat zal waarschijnlijk het meest effectieve deel zijn voor de ouders) een serie video’s waarin we het een en ander uitleggen en illustreren. Hopelijk is dit iets waar we mee bezig kunnen blijven, ook als er nieuwe maatregelen komen.
Ik heb al een aantal keer gewezen op stijgende coronacijfers en mogelijke nieuwe maatregelen. Of die maatregelen gaan komen, weet ik niet, maar het zou me niets verbazen. Die onzekerheid maakt het wel lastig om dingen te plannen (zoals het speltherapie-project, dat we niet halverwege willen moeten afbreken). Ik hoop en bid van harte dat het meevalt en dat de beren die ik nu op de weg zie straks gewoon teddyberen blijken te zijn.
Kortom, we doen op dit moment niet veel direct werk, maar we zijn hard bezig met een hoop voorbereidingen. Dat is erg fijn om te kunnen doen! Ik vind taalstudie absoluut niet erg, maar het is fijn om het af te kunnen wisselen met dergelijke projecten (die ook nog eens aardig bij mijn opleidingsachtergrond aansluiten). Daar krijg ik dan ook weer energie van!
Nu ben ik nog een weekje alleen thuis, maar eind deze week komt het gezin weer terug. Dus ik ga nog heel even genieten van de rust, en dan de boel lekker klaarmaken zodat de bende in een schoon en opgeruimd huis kan terugkomen.
