Salam Alaykum (vrede zij over jullie), lieve lezers,
Een groet die hier veel wordt gebruikt wanneer ik een winkel binnenloop of bij een taxi instap. Ik reageer hierop met Wa Alaykum Salam (en vrede zij over u). Het zal jullie waarschijnlijk niets verbazen, maar de eerste twee weken zijn voorbijgevlogen. Sinds mijn aankomst vijf weken terug heb ik al veel indrukken mogen opdoen. Ik zal in deze blog een aantal indrukken met jullie delen.
De wijk
Samen met een Nederlandse huisgenoot woon ik in een buitenwijk. Al snel kwam ik erachter dat deze wijk niet goed bekend staat en de taxichauffeur mij vaak niet gelooft wanneer ik vraag of hij mij in die wijk wilt afzetten. Het is geen onveilige wijk om in te wonen, zolang ik mij aan bepaalde regels houd. De wijk staat niet goed bekend, omdat het een vervallen wijk is waar veel armoede heerst.
Ik vind het bijzonder dat ik de kans krijg om een aantal weken in deze wijk te wonen en ik op deze manier een inkijkje krijg in hun cultuur. De mensen spreken hier bijna geen Engels, waardoor het ook een goede plek is om mijn Arabisch te oefenen. Regels waar ik mij aan moet houden is bijvoorbeeld mijn manier van kleden. Het is een conservatieve wijk, waardoor ik hier in de wijk extra goed moet opletten op mijn manier van kleden. In anderen delen van de stad is de manier van kleden vrijer. Daarnaast heb ik de afspraak dat ik voor het donker thuis moet zijn, omdat hier de vrouwen in het donker niet over straat gaan en er dus alleen maar mannen op straat zijn. Overdag loop ik veel met een zonnebril op, omdat ik geen oogcontact mag maken met de mannen. Ik was op dit alles al voorbereid, maar merk nog dagelijks dat ik hieraan moet wennen. Ondertussen heb ik wel een straatje ontdekt waar ik vooral vrouwen en kinderen tegenkom. In deze straat zet ik mijn zonnebril af en geniet ik van de momentjes dat ik oogcontact met een vrouw heb en wij elkaar begroeten met Salam Alaykum!
Kijkje in de cultuur
In mijn eerste week heb ik al de kans gekregen om samen met een vrouw mee te gaan naar haar Arabische taallerares die bij mij om de hoek woont en ons had uitgenodigd om te komen eten. Deze mevrouw woont hier samen met haar zes zussen, drie gehandicapte broers en moeder in één huis. Mij was al verteld dat deze mevrouw en haar zussen niet mochten trouwen van hun vader. Dat deze vrouwen veel liefde en warmte te geven hebben, merkte ik direct bij binnenkomst. Ik kreeg een dikke knuffel van haar en ondertussen fluisterde ze in mijn oor “zie dit als je tweede thuis!”. Zij en haar zussen hadden traditionele gerechten voor ons gekookt. Toen zij in de keuken bezig waren, leerde haar moeder mij ondertussen Arabische woorden van de spullen in de kamer. Na het eten hebben we een spelletje met elkaar gespeeld en samen hard gelachen. Het was een hele gezellige avond, waarin ik een inkijkje kreeg hoe zij hier gasten verwelkomen. Dat was namelijk met ontzettend veel eten, ik mocht absoluut niet in de keuken komen helpen, we zaten niet aan een tafel maar op kussens op de grond te eten, een kopje sterke koffie voor én een kopje verse muntthee met veel suiker na het eten. Ik zie er naar uit om haar vaker te bezoeken, want het is een liefdevolle en wijze vrouw, vol levenslust ondanks het feit dat er voor haar werd bepaald dat zij niet mocht trouwen. Van haar hoor ik graag nog meer over de cultuur en haar leven hier in het Midden-Oosten. Ze sloot de avond af met een bemoediging waarin zij tegen mij zei “laat je hart spreken”.
Reizen
Naar de meeste plekken reis ik met de lokale bus, wat elke keer weer een avontuur is. Ze kennen hier in het verkeer geen regels en de hele dag door hoor je getoeter om je heen. In de bus ben ik vaak de enige vrouw zonder hoofddoek, waardoor dit de nodige aandacht trekt. Maar ook hierbij geniet ik van de contactmomentjes als een vrouw mij nieuwsgierig vraagt wat mij naar het Midden-Oosten brengt. In de bus mag ik niet naast een man zitten. Ik ben vaak wel verzekerd van een zitplaats, omdat de mannen je als vrouw vaak laten zitten (pluspunt!).
Kortom ik moet nog wel erg wennen aan de cultuurverschillen en de aandacht die ik hier op straat krijg. Ik ben heel dankbaar dat ik in de afgelopen weken al een heel aantal mensen heb mogen ontmoeten en ik samen met een Nederlandse huisgenoot woon. Aankomende week start ik in het centrum. In mijn volgende blog zal ik schrijven over de ontmoetingen met vrouwen in het centrum.
3otla sa3edih, fijn weekend!
