In Nederland is het alweer even geleden, maar hier werd het afgelopen maand écht gevierd. In december was er ook wel een beetje een feestje, maar dat was vooral voor de buitenlanders. Het échte nieuwjaarsfeest wordt gevierd in april, in de heetste periode van het jaar. Dit gaat gepaard met een waterfestijn waarbij iedereen elkaar nat gooit. Emmers, waterpistolen in allerlei formaten, tuinslangen, alles is geoorloofd zolang de ander er maar nat van wordt en je er allebei plezier om hebt. Ik was die week in een buurland, en ook daar hebben ze zo’n waterfeest. We waren gewaarschuwd: ‘Als je de stad in gaat, kom je drijfnat terug!’ Maar ook: ‘Als je een middag wilt met lots of fun, dan móét je echt meegaan de stad in!’ Beide beloftes kwamen uit: het was één groot feest én we kwamen drijfnat terug.
Goed nieuws
Veel mensen hier in de stad komen van elders in het land en gaan met de feestdagen terug naar de regio waar ze vandaan komen en waar in veel gevallen nog familie woont. Zo ook Nju, een van onze medewerkers. Zij ging naar haar ouders om met hen nieuwjaar te vieren. Zij is (nog) geen christen, maar heeft wel heel veel interesse in het christelijk geloof. In haar vrije momenten leest ze graag uit de Bijbel en stelt veel vragen. Toen er laatst een Bijbeltraining werd gegeven en zij vanuit haar kantoortje door de deur heen wat opving van de training, vroeg ze of ze er bij mocht zijn en heeft ze vervolgens een deel van de training gevolgd.
In al haar enthousiasme over wat ze allemaal al had geleerd en gelezen ‘over een man die Jezus heette en wat Hij allemaal vertelde en deed’ heeft ze ook haar ouders daarover verteld toen ze bij hen was. Deze ouders hadden nog nooit (!) van Jezus gehoord en waren op hun beurt ook weer erg geïnteresseerd in wat hen allemaal verteld werd. Hoe bijzonder dat God mensen die Hem nog maar zo kort kennen, gebruikt om Zijn liefde door te geven! Ook Nin, uit de keuken, heeft steeds meer vragen en wil graag mee naar de kerk. Met Pasen is ze al mee geweest naar de gastendienst en binnenkort gaat ze weer mee.
Even eruit
Half april ben ik anderhalve week vrij geweest. Heerlijk om er even tussenuit te kunnen. Eerst was er de conferentie van Interserve. Vanuit 4 landen uit de regio kwamen we bij samen om elkaar te ontmoeten en te bemoedigen. Waar staan we als organisatie voor? Welke rol heb je als gezin, echtpaar of single binnen je team? Wat is cultuurstress en hoe ga je ermee om? Het was een verademing voor me de ervaringen van anderen te horen en vooral te horen van anderen wat ik zelf inmiddels ervaar: dat werken in een andere cultuur en in een ander klimaat veel energie kost en heel iets anders is dan alleen maar ‘je werk ergens anders doen’. Ook daarom was het goed om er even tussenuit te kunnen. Ik heb heerlijk kunnen ontspannen (en inspannen) en ben inmiddels weer enthousiast aan de slag gegaan.
Training
Deze week gaan we weer verder met de trainingen! De vorige training is alweer even geleden. En het was leuk! Veel interactie met de staf. ‘Wanneer moet je je handen wassen? Na het neuspeuteren?’ ‘Eh….ja, doe maar wel!’ Er werd nog veel over nagepraat, zo is me verteld door diegenen die de taal goed beheersen…
De komende 7 weken staan er 5 trainingen gepland. Over schoonmaken (hoe, hoe vaak, waarmee), over allergenen en hoe een kruisbesmetting te voorkomen (verschillende kleuren snijplanken gebruiken, voor glutenvrij brood een andere broodrooster gebruiken dan voor gewoon brood). Over do’s en don’t’s als het gaat om ingrediënten opslaan (alles labelen met naam van ingrediënt, datum dat het gemaakt is, datum tot wanneer het houdbaar is; rauw vlees altijd onderin de koelkast, etc.). Over hoe je eten veilig klaarmaakt (gebruik een thermometer in plaats van je vinger). Het is niet allemaal slecht hoe het nu gaat, maar er zijn zéker punten voor verbetering. En daar zit ‘m juist de uitdaging: om mensen te bewegen de methode die ze al jaren toepassen een béétje te veranderen, of liever net iets meer dan een beetje… ;-). Veel te doen dus en uitdagingen genoeg om ze aan te moedigen en te blijven herinneren aan wat er veranderd is. Kansen ook tijdens de training om het evangelie te delen met hen die Jezus nog niet kennen als hun Redder.
Tijd vliegt
Inmiddels ben ik al ruim over de helft. Afgelopen zondag nog vroeg iemand me hoelang ik hier al was. Zes maanden, zei ik. Pas later realiseerde ik me dat het al 7 maanden is. Steeds vaker wordt me nu gevraagd hoe lang ik hier al ben en hoelang ik nog blijf. Kom je wel weer hier terug? Je hóeft niet terug naar Nederland te gaan hoor. Je kunt hier ook blijven. Nog ruim 3 maanden werken hier en over 4 maanden ben ik alweer terug. Ik probeer niet te veel af te tellen, omdat de tijd dan nóg sneller lijkt te gaan. Ik wil hier ook nog zeker niet weg, maar ik heb er tegelijk wel veel zin in om jullie weer te zien. Een dubbel gevoel. Ik was, en ben nog steeds, overtuigd dat het Gods plan was dat ik hier zou komen. Ik weet zeker dat Hij ook een plan heeft voor mij na dit jaar. Dank jullie wel voor alle financiële steun en gebed voor mij om mijn werk hier te kunnen doen! Willen jullie me blijven steunen, financieel en in gebed? Ik voel me rijk gezegend dat ik dit werk hier kan doen dankzij jullie allemaal!