Ondergedompeld in een compleet nieuwe omgeving en cultuur. Gelukkig ben ik bij aankomst goed opgevangen door mijn buddy, en ook mijn Australische huisgenoot leert me iedere dag weer een hele hoop over hoe het leven hier z’n gangetje gaat. We delen een mooi appartement in een fijne wijk, dus die basis is goed en comfortabel. Wat dat betreft had ik het niet beter kunnen wensen!
Ik ben hier nu bijna een week, en de eerste grote cultuurshock is al wel voorbij. Het scheelde enorm dat ik al twee weken voor mijn aankomst hier door het Midden-Oosten had gereisd met een vriendin, want daardoor heb ik de cultuurshock met haar kunnen delen. Maar sommige dingen wennen beter dan andere. Terwijl ik dit schrijf, hoor ik op de achtergrond het gebed omgeroepen worden. Ik zit niet heel dichtbij een moskee, dus ik hoor het niet zo hard en stoor me er niet meer aan. Als ik het al bewust hoor, want ik heb denk ik nog geen enkele dag alle 5 gebeden meegekregen! Het gebed is alleen niet het enige wat ik hoor, het wordt namelijk makkelijk en vaak genoeg overstemd door al het getoeter van auto’s, busjes en scooters buiten. Dat is wat minder relaxed. Ik snap niet altijd waarom er wordt getoeterd, maar het gebeurt veel en lang, en ik hoor het erg goed vanaf mijn kamertje. Oh, en de schreeuwende Arabieren niet te vergeten!! Ze hebben er hier geen probleem mee om zichzelf verstaanbaar te maken, al valt daar wel wat voor te zeggen met al het andere rumoer.
Mijn andere zintuigen blijven zeker niet achter, die krijgen ook genoeg te verduren! De heerlijke geur van tameya vanuit het streetfood restaurantje onder mijn balkonnetje doet me zeer goed, maar helaas heeft die niet altijd de overhand. De lucht is hier erg vervuild, dus ik heb vaak genoeg het gevoel alsof ik op een benzinestation, bovenop een vuilnisbelt, naast een openbaar toilet ben. Wereldstad aroma, je moet er maar van houden. Ook grappig is de bizar zoete geur die er in sommige winkels hangt. Alsof je kleding aan het kopen bent in een kauwgombal. En uiteraard zie ik hier ook allerlei dingen die ik niet gewend ben. Massa’s aan auto’s (en bijzonder veel oude Volkswagen Kevers), veel straathonden en –katten, het Arabische schrift overal, bananenverkopers op straat, mannen in gewaden en volledig gesluierde vrouwen, maar ook Westers geklede mannen en vrouwen. Het is niet heel toeristisch op de plek waar ik zit, dus ik heb bijna alleen maar locals om me heen. Dat zorgt er voor dat ik goed opval, maar heel eerlijk zou ik zelf ook verbaasd opkijken als ik iemand tegen zou komen die op mij lijkt, haha!
De afgelopen dagen hebben vooral in het teken gestaan van ontdekken en gewend raken, wat voor mijn gevoel best goed verloopt. Ik kan me inmiddels aardig soepel zelf door de stad bewegen, en ik herken steeds meer plekken. Ik heb mijn Arabische vocabulaire al vertienvoudigd (ik kan nu denk ik 40 woordjes in plaats van 4), en dat helpt me al zo goed in het contact met de mensen hier dat ik zin heb om er echt goed mee aan de gang te gaan. Tot die tijd kan ik me gelukkig aardig redden met Engels, en springt mijn huisgenootje bij als tolk, heel fijn!! Het scheelt ook dat ik het alfabet en de klanken thuis al een beetje had geoefend, en de Nederlandse “g” maakt het me een stuk makkelijker dan voor de Engels sprekende buitenlanders. Ik ben benieuwd hoe het leren van de taal me zal vergaan!