NEE!! Ben je net aan het koken, gaat de pit uit! Gasfles leeg… Gelukkig spreken mijn huisgenoten de taal vloeiend. Gasflesleverancier bellen en wachten tot ze een nieuwe gasfles brengen. Maar hoe leg je uit waar het afgeleverd moet worden als je aan een straat zonder naam woont? Veel straten hier hebben een nummer i.p.v. een naam, maar zelfs dat heeft ons straatje niet…. Ná tempel X, maar vóór de markt, bij die en die winkel rechtsaf slaan. Een poosje later wordt er teruggebeld: wáár is jullie huis?!
Uiteindelijk lukt het ons om de gasflesleverancier (op de brommer, gasfles achterop vastgebonden) naar ons huis te dirigeren. Een half uur nadat we gebeld hebben, staat hij op de stoep. Flessen omwisselen, uitproberen, en ja hoor, alles doet het weer. We kunnen verder met eten koken! Gelukkig komt het water wél binnen via de leiding. ’t Zou toch wel erg vervelend zijn als je net staat te douchen en de kraan geeft ineens geen water meer.
Betalen
Maar hoe betaal je je rekeningen in een land waar alles cash gaat? De huur, de elektriciteit, vuilnis, water? Ook dat gaat allemaal in cash. Voor elektriciteit en water krijgen we een rekening in de brievenbus. Daarmee gaat een van ons naar de bank. Vervolgens wordt er een formuliertje ingevuld (feitelijk wordt de rekening overgeschreven) waarna je de rekeningen cash betaalt aan de bank. Je krijgt een betaalbewijs mee en je kunt weer een maand vooruit. De vuilnismannen komen net zo vaak terug tot er een keer iemand thuis is en dan wordt er ter plekke betaald.
Voor de huur komt de landlord of landlady langs en word je geacht een half jaar van tevoren te betalen. Maar wel graag in dollars anders heb je echt een koffer nodig om het geld in mee te nemen…. De landlady was (natuurlijk) blij met onze bijdrage en dus offerde ze in het ‘spirithouse’ om de geesten te bedanken en tevreden te houden. De geesten zijn overigens met weinig tevreden: een flesje water, een flesje Fanta en wat koekjes voor het komende half jaar.
Spirithouse
Veel huizen en bedrijven hebben zo’n spirithouse. Het is een belangrijk onderdeel in een godsdienst waarin het veel draait om punten verdienen, goed je best doen en geesten tevreden houden. Vanaf 18 jaar kunnen jongens monnik worden, voor korte of langere tijd. Dit doen ze om hun moeder ‘terug te betalen’ voor wat ze heeft gedaan voor haar kinderen (zwangerschap, bevalling, borstvoeding). Wat een bevrijding voor deze mensen als ze horen over Jezus Die al betaald heeft. Dat er niks meer te verdienen is! Bid dat er nog veel mensen dat Goede Nieuws mogen horen. Dank God dat er steeds weer verhalen komen over mensen die Jezus hebben leren kennen en hun leven aan Hem hebben gegeven.
Een medewerker van een biologische boerderij die wekelijks huiskerk houdt met 30 mensen, had in januari het hele dorp uitgenodigd voor een (verlaat) kerstfeest. Niet minder dan 180 mensen kwamen hierop af. Onder hen waren er die voor het eerst in hun leven hoorden over Jezus en wat Hij voor ons gedaan heeft. Dank God voor locals die kansen benutten om hun geloof te delen.
Een bruiloft
Het is nu het koele seizoen (hoewel met hete periodes tussendoor) en dus is het trouwseizoen! Onlangs was ik getuige van een lokale bruiloft. Ik kende het bruidspaar niet, maar dat is hier allerminst een probleem, laat staan een reden om niet te gaan. De zus van een van de barista’s in ons eetcafé trouwde en dus werd de buitenlandse staf ook uitgenodigd. Een envelop met daarin de kaart werd me persoonlijk overhandigd door de barista. Het is zaak deze envelop, met daarop je naam in goudletters, goed te bewaren want je wordt geacht hierin een financiële bijdrage te deponeren voor het bruidspaar. Overigens: ook als je besluit niet te komen, is het nog steeds de bedoeling dat je een financiële bijdrage levert.
Het was een christelijke bruiloft en de ceremonie vond dus plaats in de kerk. Al met al een gebeuren van zo’n 3 uur waarin gezongen werd, uit de Bijbel gelezen en gepreekt (Gen. 2:21-24, “hou van je vrouw net zoveel, of ’t liefst nog meer, als je van jezelf houdt”). Cadeaus werden overhandigd van het bruidspaar aan wederzijdse ouders en andere familieleden, en kaarsen werden ontstoken. Het geheel werd afgesloten met een lunchmaaltijd voor alle genodigden. Een christelijke bruiloft onderscheidt zich overigens ook in het drinken: er wordt géén alcohol geserveerd! Een leuke gebeurtenis om mee te maken. En een bijzondere, in een land waar minder dan 2% van de bevolking christen is.
Mensensmokkel
Even geleden vond er hier een training plaats om meer bewustzijn te creëren van mensensmokkel. Het eetcafé waarvoor ik mag werken is onderdeel van een grotere organisatie die als doel heeft vrouwen en meisjes een veilige toekomst te bieden. Er zijn nu drie opvanghuizen waar in totaal 30 meisjes worden opgevangen. Ze krijgen onderwijs en worden begeleid in het verwerken van hun traumatische verleden. Ze leren wat échte liefde is en dat deze niet te koop is. Én ze leren over Gods liefde. Ook vinden er allerlei activiteiten plaats waar ze aan mee kunnen doen (dans, muziek, bakken, etc.). De onderhandelingen om een vierde huis te kunnen openen zijn onlangs begonnen.
Een aantal van onze medewerkers heeft een vergelijkbaar verleden. Een deel van de inkomsten van het eetcafé wordt gebruikt om de opvanghuizen financieel te ondersteunen. Daarnaast hebben we onlangs een nieuwe winkel geopend waar handgemaakte sieraden worden verkocht. Ook hier werken vrouwen die uit de mensenhandel bevrijd zijn. Hierover is meer te vinden op https://www.woveninternational.org/safe-work.
Daarom is het belangrijk dat dit eetcafé blijft voortbestaan en kan blijven groeien. Ik mag daaraan bijdragen door in de komende tijd te focussen op voedselveiligheid (food safety). Afgelopen week zijn de trainingen begonnen.