We zijn aangekomen in het land van bestemming! FYI (for your information), we kunnen online niet de naam van het land, de organisatie en onze eigen namen noemen, dus hou hier alsjeblieft rekening mee! De eerste nacht in ons nieuwe huis deed iets ons opschrikken en dachten we dat ons laatste uur had geslagen … maar laten we bij het begin beginnen.
29 maart – 2 april – Amsterdam –> Bangkok
In de vroege ochtend zijn wij door de ouders T. naar Schiphol gebracht, waar ook de ouders en zus S. waren om ons uit te zwaaien. We vlogen met Qatar Airways en hadden één tussenstop in Doha. De reis ging gelukkig voorspoedig en 30 maart arriveerden we probleemloos in Bangkok. We verbleven in een hotel vlakbij het vliegveld, maar omdat we ondertussen onze tickets naar Phuket voor 3 april hadden geboekt hebben we toch besloten om wat meer richting het centrum van Bangkok te verkassen.
De eerste paar dagen van onze trip hadden we besloten om even bij te komen van alle hectiek die komt kijken bij een emigratie, om onszelf wat lucht te geven en ook de tijd te nemen om te acclimatiseren. We hadden namelijk de meest warme periode uitgekozen om naar Azië te gaan, met temperaturen die boven de 40 graden uitkwamen en gevoelstemperaturen richting de 50 graden. Zodoende hebben we een paar leuke dingen gedaan. Zoals een uitstapje naar het Ancient City Museum, een soort openluchtmuseum. Hier waren we nog niet eerder geweest. Hier konden we met een golfkarretje door het park rijden, het was te groot (en te warm) om dit te voet te doen. Ook zijn we nog naar de Weekend Market in Bangkok geweest, een plek die bij ons bekend is en waar we wat hebben rondgelopen. Het was echter te heet en we gingen bijna van ons stokje, dus we hebben ook veel in de buurt van het hotel rond gehangen (thank goodness voor A/C).
Tijdens ons verblijf in Bangkok hebben we ook met enkele van onze nichtjes uit een Aziatisch land afgesproken. Y. en T. zijn de dochters van papa S.’s broer en zus. We hadden ze voor het laatst vóór de pandemie uitbrak gezien, dus het werd tijd! Y. was voor een paar weken in Thailand en T. ging na een paar dagen weer naar het platteland, waar de rest van de familie woont, dus het was perfect timing om ze in Bangkok te treffen. Het weerzien was ontzettend fijn. We hebben bijgekletst en veel gelachen. Het was zo goed en fijn om ze weer te hebben gezien en gesproken, het voelde gelijk als vanouds. We hopen in de tijd dat we in Azië zijn de rest van de familie ook weer te zien.
3 – 12 april – Bangkok –> Phuket
Met een domestic flight kwamen we in de avond aan op Phuket. We hadden een verblijf geboekt op een rustig stuk van het eiland. Hier hadden we een klein huisje en een gedeeld zwembad tot onze beschikking, wat een luxe! Het zwembad was een gift from above, want wat bleef het warm, zelfs op een eiland! Deze dagen hebben we omgedoopt tot onze mini-vakantie, waar we even heerlijk hebben kunnen uitrusten en van de mooie stranden, zee en jungle hebben kunnen genieten. Ondertussen bereidden wij ons voor op de aankomende conferentie die zou plaatsvinden op Phuket. We keken hiernaar uit, maar voelden ook wel een gezonde spanning. Hiermee zou het avontuur echt gaan beginnen en zouden wij de mensen leren kennen waar wij het aankomende jaar mee gaan werken en onze levens mee gaan delen.
13 – 16 april – Phuket
Vandaag is de conferentie van start gegaan! In de middag waren wij van onze ene verblijfplaats verhuisd naar het noorden van het eiland, hier zouden we de aankomende dagen verblijven. De conferentie werd georganiseerd voor en door leden van onze organisatie uit Zuidoost-Azië, waaronder ons land, Thailand en M-anmar. Tijdens het diner kwam iedereen samen en na het eten was er een introductie. Het overgrote deel kenden wij natuurlijk niet en we hadden nog nooit iemand van het team IRL (in real life) gezien. M. en zijn vrouw L. (M. is degene met wie Judy gaat samenwerken) hebben ons gelijk heel hartelijk ontvangen en welkom geheten, waardoor wij ons gelijk op ons gemak voelden.
De volgende twee dagen waren volgepland met samenzijn en activiteiten. Elke ochtend begonnen we met ontbijt en hierna was er ruimte voor worship en deelde iemand van het team zijn getuigenis. Hierna hadden we een spreker uit M-anmar, hij vertelde over ‘finding G-d in unexpected places’. Dit was ontzettend inspirerend. Na de morning tea was er de eerste dag tijd om iedereen uit elk team te leren kennen, dit deden we door middel van een soort Bingo. Wanneer je naam werd genoemd moest je vertellen in welk team je werkte en wat je hier deed. Dit was een leuke, speelse manier om elkaar te leren kennen aangezien we met meer dan 60 leden waren. De tweede dag was dit onderdeel alleen met het eigen team, hier vertelde iedereen gedetailleerd wat hij of zij deed. Iedereen had uiteenlopende verhalen, het was zo bijzonder om dit allemaal te horen! Hierdoor begon het bij ons steeds meer te kriebelen om werkelijk naar ons land van bestemming te gaan om ons in te kunnen zetten.
Na de lunch was er tijd voor de workshops. De workshops die wij hebben gevolgd gingen over omgaan met je buren in een andere cultuur en hoe je kan leven in je community met een ander geloof. Dit was wederom ontzettend interessant. Tussen de bedrijven door was er ruimte om te praten en dit hebben wij met veel mensen uit het team gedaan. Velen spraken uit hoe stoer ze het vonden dat we begonnen met de conferentie en hoe overwhelming dit kan zijn. Mensen spraken vol liefde en passie over hun werk en hoe zij tegen verschillende dingen aanliepen, dit was zo behulpzaam, inspiring en leerzaam.
Na elke dag te hebben afgesloten met een fun activity, zoals taekwondo of een film, vielen wij als een blok in slaap, uitgeput van alle verhalen, getuigenissen en gesprekken. Daarnaast was het voor ons ook wel even wennen om continu alles in het Engels te doen, but we’re getting the hang of it!
De nacht van 15 op 16 april werd Tommie plotseling ziek. Het bleek voedselvergiftiging te zijn en meerdere mensen uit het team hadden hier last van. Zodoende was Tommie aan het bed gekluisterd en heeft Judy de laatste dag alleen bijgewoond. Gelukkig was dit maar een halve dag, de meeste mensen reisden weer terug naar het land of plek waar ze werkzaam waren.
Iedereen was super behulpzaam en bezorgd om Tommie, zoals ook J. & J.. Dit oudere stel komt uit een ander Aziatisch land en zijn jaren werkzaam geweest in het land waar wij aan de slag gaan. Wegens gezondheidsproblemen kunnen ze daar nu niet meer fulltime werken, maar ze zijn wel van plan om hier een paar maanden per jaar nog naar toe te gaan om zich in te zetten. J. & J. voelden als een soort uncle and auntie voor ons, ze haalden medicijnen voor Tommie en hebben ons heel veel tips gegeven voor ons aanstaande leven. Ze leefden ontzettend met ons mee en zijn van grote steun voor ons!
Na de conferentie was het tijd voor ons om het te verwerken. Er was zoveel gebeurd en we hebben zoveel nieuwe indrukken opgedaan, zoveel verhalen en getuigenissen gehoord, het was veel om te verwerken. We hebben hier met elkaar over kunnen praten, lachen en huilen. Maar ook vanuit het thuisfront kregen we veel steun! Dit betekent heel veel voor ons, het is namelijk weleens pittig om telkens op elkaar aangewezen te zijn.
17 – 19 maart – Phuket –> land van bestemming
Tommie was de hele zondag bedlegerig, de dag erna ging het gelukkig al ietsje beter. Hij heeft zijn ontbijt binnen gehouden, maar voelde zich nog steeds erg moe. In de middag knapte hij op en hebben we alsnog kunnen genieten van ons laatste dagje Phuket. De volgende dag gingen we op tijd naar het vliegveld, waar we met een tussenstop in Bangkok het vliegtuig namen naar de hoofdstad in het land van bestemming. We arriveerden rond 20.00u, waar we werden opgewacht door een kennis van J., die ons met de auto naar ons huis bracht.
Het huis waar wij de eerste tijd mogen wonen is van een stel dat nu op home-leave is. Zij zullen eind juni weer terug komen, zodoende mogen wij tot die tijd in hun huis verblijven. Toen we aankwamen bleek het een vrijstaand huisje te zijn, met een mooie tuin erom heen, inclusief mangoboom! Het is een rustige buurt waar wij de eerste tijd zullen verblijven. Bij het huis horen twee fietsen waar we de rest van de stad mee kunnen verkennen.
Het was al laat toen we arriveerden, dus we zijn gelijk naar bed gegaan. Tommie had alles goed op slot gedaan, want je weet maar nooit. Plots werden we wakker van een hoop kabaal, het leek wel of er binnen van alles viel. Inbrekers! We zaten rechtop in bed en Tommie (de held) ging polshoogte nemen. We hoorden een schel gekrijs, het bleek een kat te zijn die in de tuin in het nauw zat. Gelukkig wist hij (de kat) te ontkomen en kwamen wij met de schrik vrij!
En nu verder
De eerste paar dagen hebben wij tijd om te acclimatiseren en de buurt te verkennen. Vrijdag zullen wij met iemand uit het team meeten om even bij te kletsen en te zien waar we tegen aan lopen en zondag zullen we de SEF (S-nday Ev-ning Fell-wship) bijwonen. Dit is een bijeenkomst van meerdere leden die via verschillende organisaties in onze stad werken.
Maandag gaan onze taallessen van start en dan gaan we ook kijken hoe onze werkschema’s eruit gaan zien. Maar het advies wat ons telkens wordt gegeven en waar wij met onze Westerse mentaliteit nog wel eens tegen aan lopen: doe maar rustig aan, het komt wel. Dus we gaan zien hoe het loopt, we houden jullie op de hoogte!
Heel veel liefs,
Tommie & Judy