Vijf weken. Vijf weken, en dan ga ik weer terug naar Nederland. Enerzijds heb ik er veel zin in, omdat ik heel graag weer wat langere bij familie en vrienden wil zijn. Anderzijds wil ik hier absoluut niet weg. Deze vijf weken staan in het teken van afscheid nemen. Er komen mooie herinneringen bij, maar tegelijkertijd weet ik ook dat dat (voorlopig) laatste herinneringen gaan zijn. En dat is gewoon heel dubbel.
Natuurlijk gaat het werk in het centrum gewoon door de komende weken. Ik doe mijn ding dus nog altijd waar ik dat kan, en blijf lekker aan de gang.
Maar goed, even terug naar wat ik allemaal heb uitgespookt sinds mijn laatste blog. Ik heb inmiddels mijn taaltoets achter de rug, maar daar ga ik het verder maar niet over hebben – het ging niet zo heel goed. Ik wacht nog op het resultaat, maar ik verwacht er niet zoveel van. Dat betekent dat ik nu ook geen taallessen meer heb. Ik spreek nog wel even regelmatig met mijn taalleraressen af, maar dat zijn nu inmiddels meer vriendschappelijke afspraken. Dus dat is ook wel heel leuk, gewoon nog even van de laatste weken genieten op die manier.
De vorige keer schreef ik dat ik eind september even de hort op zou gaan in verband met twee bruiloften. Die twee bruiloften heb ik inmiddels achter de rug – het was echt een eer en genot om daarbij aanwezig te mogen zijn! En laat ik eerlijk zijn: Een bruiloft in Portugal en een bruiloft in Egypte is niet verkeerd 🙂
Eigenlijk weet ik verder niet zo goed wat ik nog moet vertellen. Ik doe gewoon mijn ding en het loopt allemaal wel goed! Dus ik laat het hier maar even bij voor nu. Groetjes!
