Het is altijd lastig om erachter te komen wat de ongeschreven regels zijn in een andere cultuur. Gelukkig zijn er reisgidsen en in mijn geval Interserve. Voordat ik naar Bangladesh vertrok, heb ik een uitgebreide training gehad waar ook de ongeschreven regels aan bod kwamen. Een van de belangrijkste ongeschreven regels in Bangladesh is dat je als vrouw een man niet te lang recht aan kan kijken. Het lijkt simpel maar ik ben er de afgelopen weken achter gekomen dat het moeilijker is dan ik dacht. In het begin probeerde ik telkens naar iemands oor te kijken, maar dat werkte niet echt. Nu probeer ik tijdens het gesprek met een man, even oogcontact te maken en dan weer naar iets anders te kijken, zoals naar mijn handen of andere dingen in de kamer. Het voelt nog steeds gek maar het gaat een stuk beter.
Een andere ongeschreven regel waar ik erg aan moest wennen is dat je als vrouw een man niet begroet. Je kan alleen elkaar begroeten als een man jou eerst begroet. De eerste paar dagen moest ik hier erg aan wennen want het voelde erg onbeleefd om mensen op weg naar het ziekenhuis niet te begroeten. Gelukkig zijn de mensen op het ziekenhuisterrein erg vriendelijk en begroeten de meesten mij eerst ‘s ochtends en kan ik goedemorgen terug zeggen.
Als het gaat om eten zijn er ook een aantal ongeschreven regels. De mensen die ik tot nu ontmoet heb zijn erg gastvrij en het wordt van je verwacht dat je een uitnodiging accepteert. In Nederland is het geen probleem om nee te zeggen, maar hier is het onbeleefd om een uitnodiging af te zeggen. Een typische maaltijd in Bangladesh bestaat uit rijst, dahl (saus van linzen pasta), vlees, ei en verschillende groenten. De meeste mensen eten met hun handen, maar alleen met hun rechterhand omdat de linkerhand als vies wordt beschouwd. Ik heb geleerd dat het handig is om op je linkerhand te gaat zitten tijdens het eten zodat je je er niet in vergist om toch met je linker hand te eten. Dit werkt goed. Het gebruik van je rechterhand geldt niet alleen voor eten maar ook voor een heleboel andere dingen, zoals het geven van geld in de winkel als je moet betalen en dingen aanpakken.
De meeste ongeschreven regels heb ik aardig onder de knie, maar soms vergeet ik ze plotsklap omdat ik enthousiast ben over iets of juist moe. Gelukkig zijn de mensen om me heen erg vriendelijk en zeer vergevingsgezind.