Intussen ben ik alweer een tijdje terug uit India. Uiteindelijk was het vertrek uit Bangladesh iets chaotischer dan verwacht. Door de omikronvariant moest ik mogelijk in quarantaine in India en vertrok ik een week eerder dan verwacht.
Op donderdagmiddag kocht ik de tickets en op vrijdag stapte ik het vliegtuig in naar Dhaka. In de buurt van de plek waar ik woon zijn er geen betrouwbare PCR-testen, dus moesten we (mijn baas, zijn vrouw en ik) een tussenstop maken van anderhalve dag in Dhaka om een PCR-test te doen. Ik heb niet zoveel van Dhaka gezien, omdat we vooral bezig waren met dingen regelen om India in te komen. Het fijnste aan Dhaka was om eindelijk weer echte koffie te hebben . Waar ik woon is alleen instant koffie te vinden. In Dhaka heb ik ontbeten bij een koffiezaak van een koffiemerk dat opgericht is door een christen en inmiddels negen zaken in Dhaka heeft. Ook heb ik genoten van een lunch in de ‘international club’ waar mijn baas me mee naartoe genomen had. De lunch was erg gezellig.De ‘international club’ voelde als een totaal andere wereld. Waar het in Bangladesh eigenlijk altijd druk is en er overal mensen zijn, was dit een oase van rust. Er was geen haast én bijkomend voordeel, als buitenlander werd je daar niet raar aangekeken.
Aangename stilte en lekker eten in India
De vlucht naar India verliep prima. Ik heb het erg naar mijn zin gehad in India. Omdat we een week ‘te vroeg’ in India waren, verbleef ik een week in het appartement van mijn baas en zijn vrouw. Zij hebben een appartement in het westen van India. Ik heb niet heel veel van die stad kunnen zien, omdat ik vlak voor de deadline van mijn onderzoeksplan zat. Wel hebben we een wandeling gemaakt naar een fort (zie de foto), dat was erg chill om te doen. Op het moment dat we de auto uitstapten, ervoer ik iets wat ik de zes weken ervoor niet had ervaren: stilte. Waar in Bangladesh – en zeker Dhaka – eigenlijk altijd wel achtergrondgeluid van auto’s en toeters is, was dat hier niet het geval. Op een paar vogels na en mijn eigen getetter was het er stil. Dit was misschien wel het beste onderdeel van mijn trip naar India. Hoewel ik zelf goed ben in veel praten, is stilte één van de mooiste dingen die God geschapen heeft. Het was fijn om dat weer even te kunnen ervaren. Iets anders fijns aan India vond ik de variatie in eten. Het eten in Bangladesh is prima, maar het kan nog wel eens eentonig zijn. Het is voornamelijk rijst met vlees en groenten. De kruiden die gebruikt worden, zijn vaak ook ongeveer hetzelfde. Het eerste ontbijt waarbij ik echte yoghurt had, in plaats van yoghurt gemaakt van melkpoeder, was echt heel lekker. Ik kan ook zeggen dat de andere maaltijden die de vrouw van mijn baas maakte, me prima gesmaakt hebben. Ik weet zeker dat ik met ‘meer’ Marten uit India vertrokken ben, dan toen ik in India inging. Ik weet eigenlijk ook bijna zeker dat ik met ‘meer’ Marten uit Bangladesh weer naar Nederland zal terugkomen.
Spannende deadline en inspirerend bedrijfsbezoek
Na een week in het appartement te zijn geweest, was het tijd voor het bedrijfsbezoek. Het appartement ligt in het westen en het bedrijfsbezoek was in het oosten van India, dus gingen we per vliegtuig naar het bedrijf. Het vervoer van het vliegveld naar het hotel waar we verbleven was geregeld en na anderhalf uur hobbelige wegen kwamen we daar rond middernacht aan. Helaas kon ik niet echt uitrusten. Ik had mijn onderzoeksplan nog niet af, dus om vijf uur ’s ochtends ging mijn wekker, zodat ik voor het bedrijfsbezoek nog wat kon doen. Wonder boven wonder is het me gelukt de deadline te halen en ik ben tevreden over mijn ingeleverde werk.
Nu ik mijn plan had ingeleverd, kon ik me volledig richten op het bedrijfsbezoek. Het bedrijf bevindt zich in één van de armste districten van India. De eigenaar had het vanuit een christelijke visie opgezet om deze mensen een beter leven te geven. Inmiddels is het uitgegroeid tot een miljoenenbedrijf dat ook veel andere dingen voor de allerarmsten doet.
Kijkje in de keuken
Mijn baas en ik kregen eerst een rondleiding door de fabriek. Het was erg interessant om te zien hoe en wat dat bedrijf doet om producten van goede kwaliteit te maken. Na de rondleiding door de fabriek mochten we aanschuiven bij een vergadering. Mijn baas deelde wat zijn eigen onderneming precies doet. De anderen deelden welke producten zij in de fabriek maken en op welke manier. ’s Middags zijn we nog op een andere locatie van het bedrijf geweest en ook daar kregen we een rondleiding. De dag erna gingen we naar het opleidings- en ontwikkelcentrum van het bedrijf. Hier worden de nieuwe werknemers opgeleid en nieuwe producten ontwikkeld. Naast de rondleiding was het ook erg interessant om mee te maken hoe zo’n bedrijfsbezoek eraan toe gaat. Ik vond het leuk om de mensen van het bedrijf te leren kennen. Een groot gedeelte van het management was/is christen en het is inspirerend om te zien hoe zij hun geloof praktiseren in hun werk.
Terug naar Bangladesh
Na mijn bedrijfsbezoek was het weer tijd om naar Bangladesh te gaan. Dat kon niet gelijk, want in de buurt van het bedrijfsbezoek was er geen enkele PCR-testlocatie te vinden. Daarom heb ik twee nachten in Kolkata doorgebracht. Het hotel was prima. Ik heb alleen niet veel van Kolkata gezien, want ik kwam pas laat aan en de enige volledige dag die ik in Kolkata had, was ik vooral erg moe. In Dhaka aangekomen was het erg druk en heb ik ongeveer twee uur moeten wachten voordat ik de douane doorgekomen was. Gelukkig was ik nog op tijd voor mijn aansluitende binnenlandse vlucht. Het guesthouse was volgeboekt vanwege een bruiloft, maar ik mocht verblijven in het huis van een stel dat niet in Bangladesh was. Daar heb ik ongeveer een week gewoond. Hun huishoudster heeft een heel schattig zoontje, waardoor ik mijn eigen neefje en nichtje iets minder mis(te) dan normaal. Vlak voor de kerst ben ik weer naar het guesthouse gegaan, zodat ik dat meer mijn eigen plaats kan maken.
Start van het nieuwe jaar
Het vieren van kerst was erg fijn. In Nederland zijn het toch vaak drukke dagen waar veel moet en hier kon ik rustig genieten. Op de 23e was er een diner met alle internationals. Dat was erg gezellig én lekker. Op de 24e en op de 25e was er een dienst in het Bengaals. Ik zat gelukkig naast mensen die konden vertalen, dus ik kon nog wel iets snappen. Na de dienst op eerste kerstdag was er een lunch met alle mensen van de kerk. Met oud en nieuw viel het me vooral op hoe niet-bijzonder het was. Veel mensen gingen gewoon slapen op dezelfde tijd als normaal en er was niets bijzonders gepland. Het aftellen naar het nieuwe jaar bestond dan ook uit het in mijn eentje op mijn bed zitten, terwijl ik naar de klok van mijn telefoon keek. Vervolgens heb ik een rondje gelopen op de compound en ben ik naar bed gegaan. Hier was geen vuurwerkverbod, maar er was zeker minder vuurwerk dan in Nederland.
Koud!
Het begint intussen wel echt kouder te worden. Qua absolute temperatuur is het niet kouder dan in Nederland, maar qua gevoelstemperatuur zeker wel. ’s Ochtends is het dusdanig koud dat ik mijn eigen adem kan zien en het wordt niet warmer dan een graad of vijftien. Dat lijkt niet heel koud, maar er is hier geen verwarming of iets dergelijks, dus de buitentemperatuur is praktisch gezien de binnentemperatuur. De reden om vaker koffie en thee te pakken is niet omdat ik dorst heb, maar zodat ik mijn handen iets warmer kan krijgen.
Taalles
Ik ben begonnen met het leren van het Bangla (zoals de mensen in Bangladesh hun eigen taal noemen). Ik leer nu nog vooral het verstaan van het Bangla. Mijn tutor laat eerst foto’s zien en/of wijst naar objecten terwijl hij het woord in het Bangla zegt. Vervolgens zegt hij een woord in Bangla en moet ik de juist foto aanwijzen. Tot nu toe gaat het erg goed, ik ken al een aantal woorden en kan nu tot dertig tellen. Dus misschien kan ik bij de volgende blog wel melden dat ik vloeiend Bangla spreek!
