Onze eerste maand in het Midden Oosten

De eerste maand zit erop! Wat een bijzondere tijd met eerste indrukken, en nu ook het corona virus.

De eerste week zijn we goed ontvangen door de organisatie waar we werken. We wonen in een mooi appartement in een fijne buurt, en we hebben zelfs een auto ‘gekregen’ voor deze periode. We kunnen goed in onze buurt wandelen en sporten, met uitzicht over de vallei, de hoofdstad en de zee. Onze buren (de directeur van de organisatie) nemen ons op sleeptouw; mee-eten, kennismaken met andere mensen, mee naar de kerk, enz.

Al met al dus een warm ontvangst! Hierbij een aantal dingen die ons zijn opgevallen:

– Het verkeer is hier nogal chaotisch! De snelweg lijkt soms meer op een computerspel zonder rijbanen. Tijdens Johan’s eerste proefrit viel de wieldop eraf door een groot gat in de weg, dus dat was een goed begin.

– Mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij. Een keer kwamen er mensen bij ons aan tafel zitten tijdens onze lunch. Toen wij wilden afrekenen hadden zij dat al voor ons gedaan, zonder iets te zeggen.

– Eten is hier erg belangrijk (en heerlijk!!!). De tafel staat vol met schalen eten. Als je bord leeg is wordt direct wat nieuws aangeboden. Vaak is het netjes om eerst ‘nee’ te zeggen, en vervolgens pas ‘ja’.

– Het land is langs de kustlijn volgebouwd met (soms vervallen) huizen die overal en nergens staan. Als je verder kijkt en het binnenland in gaat zie je een prachtig land met bergen en veel groen.

– Er is een groot verschil tussen arm en rijk. Sommige wijken zijn erg arm, tegelijk rijden mensen in hele dure auto’s (die ze vaak met een lening hebben gekocht).

Met onze werkzaamheden hebben we een goede start gemaakt; Jolien heeft meegedraaid met een programma voor kinderen met leerproblemen. Johan heeft een presentatie gegeven over de (financiële) situatie van het Guesthouse. Ook zijn we gestart met drie keer per week taalles van onze docente Zizi.

We kwamen net lekker in het ritme, totdat… De omstandigheden onzeker werden.

Naast de financiële crisis die er heerst, heeft nu ook het virus hier voor veranderende omstandigheden gezorgd. De scholen zijn al twee weken dicht en afgelopen week zijn kantoren, winkels, restaurants en bezienswaardigheden ook gesloten.

Op dit moment proberen we ons ritme te houden. Jolien helpt een gezin met home-scholing en Johan geeft Nederlandse les via Skype en helpt de buurjongen met huiswerk. Verder volgen we onze taalles via Skype. We proberen creatief te zijn en ons nuttig te maken voor onze omgeving!

De komende weken zien er onzeker uit. Maar zoals veel inwoners ons vertellen leven we ‘day by day’.  Soms lukt dat, soms is dat wat lastiger.  We vertrouwen dat God onze situatie en de situatie in NL in Zijn hand houdt. We bidden voor jullie! We willen ook jullie gebed vragen voor de situatie hier en onze werkzaamheden. Leven jullie met ons mee? We brengen jullie graag snel weer op de hoogte.

Volg ons via de volgende kanalen