Vakantiebijbelclub in Beiroet

Het is een zinderend hete julidag in de wijk Bourj Hammoud. Mannen in mouwloze hemden zitten verveeld op stoeltjes voor hun werkplaatsen. Voetgangers zoeken de schaduw van de haveloze gebouwen in de nauwe straatjes. Uitlaatdampen van het drukke verkeer mengen zich met de hete lucht. Maar op de binnenplaats van een kerk klinkt het vrolijke geroezemoes van spelende kinderen. Als ik de poort door kom, staan ze in rijen opgesteld, klaar om naar verschillende activiteiten te gaan. Ze doen mee aan de vakantiebijbelclub van de Immanuelkerk!

Hier in Libanon gaan de scholen ’s zomers bijna drie maanden dicht vanwege de hitte. Dat klinkt mooier dan het in werkelijkheid is, vooral als je in een armere wijk opgroeit. De meeste kinderen van Bourj Hammoud wonen in piepkleine appartementen. Er zijn geen speeltuinen en parken. Bovendien ontbreekt het de gezinnen aan geld voor recreatie. Voor de kinderen (en voor de ouders) is de vakantiebijbelclub dus een welkome afwisseling. Deze zomer zijn er 150 kinderen op de club van de Immanuelkerk afgekomen.

De leiding – zestien jongeren van de Immanuelkerk – biedt een gevarieerd programma aan van sport, spel, zingen, een Bijbelverhaal en knutselen. Op sommige dagen kunnen de kinderen een workshop kiezen: koken, schilderen, houtbewerking en dergelijke. Iedere week is er een uitje naar een speeltuin of een zwembad.

Gepassioneerd

Voor de leidinggevenden is het hard aanpoten. Ze zijn van 8.00 uur ’s morgens tot 18.00 uur ’s avonds bij de kerk aanwezig, en dat vier weken lang. Ze dansen, spelen en sporten met de kinderen. Er worden Bijbelverhalen verteld en liedjes aangeleerd. Ze plakken pleisters en praten met de ouders. Als de kinderen om 13.00 uur ’s middags naar huis gaan, blijven zij achter om op te ruimen, te evalueren en de volgende dag voor te bereiden.

Liza, die de algehele leiding in handen heeft, vertelt: “Ik doe dit omdat ik van kinderen houd. Ik ben docente op een Armeense Evangelische school in Beiroet. Maar ik wil dit ook graag voor mijn kerk doen. We draaien de vakantiebijbelclub vier weken lang. Wat de ouders betreft zouden we dit wel de hele zomer mogen doen. Maar meer dan vier weken lukt ons niet.”

“De meeste kinderen komen omdat ze hier gewoon veel plezier hebben,” legt Liza uit. “Maar we merken ook dat sommige kinderen aandachtig luisteren en laten merken dat ze de Bijbelverhalen begrijpen. De verhalen zijn één ding, maar de aandacht van de leiders is misschien nog wel belangrijker. We proberen het evangelie te laten zien in wie we zijn en hoe we met de kinderen omgaan.”

Liza gaat dieper in op de relevantie van de vakantiebijbelclub. “Dit jaar is het thema ‘overwinnen’. De verhalen gaan over Bijbelse figuren die een overwinning behaalden, zoals Gideon, Esther en David. Aan de hand van deze verhalen denken we met de kinderen na over hoe zij overwinningen kunnen behalen. Dat is belangrijk als je bedenkt dat ongeveer de helft van de kinderen komt uit gezinnen met sociale problemen, zoals werkloosheid, armoede en echtscheiding. Aan het eind van de vier weken krijgen alle kinderen een ‘overwinnaarscertificaat’.”

Uit liefde

De Armeense Evangelische Kerken draaien vakantiebijbelclubs op zeven verschillende plaatsen in Libanon en Syrië. Zo bereiken ze enkele honderden kinderen. Dat is niet gering voor een klein kerkgenootschap van tien plaatselijke gemeenten. Verschillende studenten van de Near East School of Theology en Haigazian University zijn als leidinggevenden betrokken. Ze offeren een maand van hun zomervakantie op uit liefde voor kinderen, het evangelie en de kerk.

Wilbert & Rima wonen en werken in Libanon, het geboorteland van Rima. Wilbert is studentenpredikant aan een universiteit waar zowel christen- als moslimjongeren studeren, Rima is docent aan een theologische opleiding. Zij hebben twee kinderen: Christina en Pieter.

Volg ons via de volgende kanalen