De liefde bracht Wilbert en Rima naar Libanon. Liefde voor elkaar: Rima is geboren in Libanon en de twee ontmoetten elkaar tijdens hun studententijd op de universiteit in Beiroet. Maar ook een diep gewortelde liefde voor de kerk, voor mensen en voor Jezus. “Dat kun je misschien ook roeping noemen,” zegt Wilbert. Na hun studie werkten ze in een protestantse kerk in Beiroet. Daarna verhuisden ze naar Nederland. “Maar diep in ons hart wisten we dat we terug moesten naar Libanon.” En dat lukte, via Interserve.
Interserve is een oude bekende van het echtpaar. “Toen ik bij de Nederlandse Zendingsraad werkte, had ik veel met Interserve te maken,” vertelt Wilbert. “Wat ons aanspreekt is dat Interserve uitgaat van je eigen talenten en vakkennis en van daaruit een werkplek zoekt. En niet andersom. En natuurlijk het radicale internationale karakter. We werken in een team met mensen van over de hele wereld. De teams van Interserve ondersteunen de plaatselijke kerken en, heel mooi, ze richten zich op de allerarmsten.”
Familiebanden
Wilbert en Rima zijn voor zes jaar uitgezonden met hun twee kinderen, Christina en Pieter. Voor hen was de overgang niet groot. “Libanon is deel van hun identiteit, ze zijn hier geen vreemden. Natuurlijk missen ze wel bepaalde vrijheden, die ze in Nederland wel zouden hebben. Maar Libanon geeft hen ook veel: sterke familiebanden, hechte vriendschappen en veel samen leven met mensen uit de kerk en de buurt.”
Baken van hoop
“De Libanese samenleving is enorm verdeeld. Er is armoede en veel hopeloosheid. De gemeente van Christus, in al haar diversiteit, probeert hier iets aan te doen. Wij geloven dat het goede nieuws van Jezus levens en samenlevingen kan veranderen. De kerk belichaamt dat evangelie en daarom moeten we de kerken die in hun bestaan bedreigd worden, ook
ondersteunen. De kerk is een baken van hoop en vrede voor de mensen. Er is hier in Libanon, maar ook in buurland Syrië, een christelijke presentie die teruggaat tot de tijd van de apostelen. De oude kerken van het oosten hebben ook eeuwenlang ervaring in het samenleven met moslims. Wij kunnen veel van hen leren.”
Moslims
Op de Haigazian University, waar Wilbert werkt als docent en studentenpastor, studeren zowel moslims als christenen, al heeft de universiteit wel een uitgesproken christelijke identiteit. “Ik vind het een voorrecht om met moslimstudenten over het christelijk geloof te spreken. Ik merk bij hen een groot respect voor de Bijbel en voor Jezus. Dat raakt me diep! Sommige moslims zeggen te geloven in de dood en de opstanding van Jezus. Anderen benadrukken dat de Koran daar helemaal niets over zegt. Dat zijn heel fundamentele gesprekken. Ik ben ervan overtuigd dat veel moslims door Jezus’ liefde geraakt worden en daar op hun manier iets mee doen.”
“De Haigazian University is ook een van de weinige universiteiten die studiebeurzen verstrekt aan kansarme jongeren en Syrische vluchtelingen. In Libanon wonen meer dan een miljoen vluchtelingen, vooral uit Syrië en Irak. Dat legt een grote druk op het land. De openbare scholen zijn, vanwege capaciteitsproblemen, niet langer toegankelijk voor hun kinderen. Veel kinderen en jongeren leven hierdoor op straat,” vertelt Wilbert. “Met onze studenten organiseren we kleinschalige projecten voor vluchtelingenkinderen. Ook zijn we bezig met milieubescherming en herstel, in samenwerking met een Zwitserse Interservecollega. We proberen hier altijd onze studenten bij te betrekken.”
NEST
Rima geeft les op de Near East School of Theology (NEST), de christelijke universiteit waar hun relatie ooit begon. Rima is bovendien bevestigd als predikant in de protestantse kerk van Beiroet. “In mijn colleges zie ik studenten uit de hele Arabische wereld en uit allerlei verschillende kerken en culturen,” vertelt Rima. “Het is een heel gemêleerd gezelschap. Ik verzorg lessen in praktische vakken zoals pastoraat. Maar ik geef ook een cursus ‘oosterse kerken’. Een belangrijk onderdeel van die cursus zijn de bezoeken aan leiders van verschillende kerken en kloosters in de regio.”
Impact
Wilbert en Rima kwamen in Libanon in 2014, toen de oorlog in Syrië in volle gang was. Veel van hun studenten hadden zelf verdriet en trauma’s. “We gaven les, maar het pastoraat had ook onze volle aandacht. De hele ervaring van een universitaire opleiding van een aantal jaren in een andere omgeving helpt onze Syrische studenten ook om heling en hoop te vinden.” Veel studenten keren terug naar een gebied dat verwoest is door oorlog. Ook dat is roeping, zegt Wilbert. “Ze kiezen niet voor de weg van de minste weerstand. Maar ze hebben wel een enorme impact in hun gemeenschap.”
Vrede
Rima weet wat het is om op te groeien te midden van oorlog en begrijpt goed waar voorgangers mee te maken hebben. Tijdens haar jeugd woedde in Libanon een burgeroorlog die aan meer dan 200.000 mensen het leven kostte. “Het land is nog steeds diep verdeeld en soms leidt dat tot gewelddadige conflicten op kleine schaal. Gelukkig hopen veel jonge moslims op vrede in de regio. Zij moeten niets van het geweld hebben en willen helemaal niet dat de eeuwenoude christelijke kerk verdwijnt uit het Midden-Oosten.” Rima vult aan: “Het gaat erom dat het vertrouwen tussen de verschillende groepen wordt hersteld. Luisteren is de enige oplossing. Dat is ook hoe wij ons geloof handen en voeten geven. Door er te zíjn. We staan naast mensen, luisteren en spreken af en toe een troostend woord.”