Vrouwen uit de prostitutie helpen

Het was een van haar laatste werkklussen in Cambodja. Ilonka hielp een alleenstaande moeder van drie kinderen met het verven van haar nieuwe beautysalon. Voor deze vrouw de start van een nieuw leven. Maar voor Ilonka een symbolische afsluiting van haar On Track-tijd in Phnom Penh.

“Voortaan kan deze moeder op een waardige manier haar geld verdienen. Tot voor kort was ze bij gebrek aan beter gedwongen om haar geld in de prostitutie te verdienen. Dat vond ze vreselijk. Voor deze vrouw is dit echt een bevrijding.” Samen met haar vriendin Annemieke blikt Ilonka terug op hun uitzending naar Cambodja.

Als er iets is waar Ilonka in de afgelopen maanden van onder de indruk is geraakt dan is het wel “de zondigheid van de wereld”, zegt ze. Toen ze vorig jaar afstudeerde als student sociaalpedagogische hulpverlening, had ze daar nog nauwelijks weet van. Via het On Track programma van Interserve werkte ze negen maanden onder prostituees en ontdekte een andere wereld. “Ik werkte voor de organisatie Precious Women, die zich het lot aantrekt van de duizenden vrouwen die in de grote stad in de prostitutie verzeild raken en seksueel en economisch worden uitgebuit. Precious Women probeert deze vrouwen perspectief te geven op een ander leven door het aanbieden van onderwijs en cursussen. Ook is er een opvangcentrum waar ze worden begeleid. Daar kunnen ze twee keer per week een Bijbelstudie volgen. We willen ze nieuwe hoop geven door hen te wijzen op de liefde van Jezus.”

Nieuwe hoop

“Als je hier in Phnom Penh over straat loopt zie je overal biertentjes en karaokebars. De vrouwen die daar werken zijn allemaal van mijn eigen leeftijd, tussen de 16 en 23 jaar. Daarom kon ik me goed met hen identificeren. Als je al die mannen ziet …. Ze komen daar gewoon om een vrouw te gebruiken.”
Ilonka bezocht de biertenten en karaokebars ook regelmatig, maar dan met een heel andere doelstelling. “We gingen regelmatig met ons team op pad om in contact te komen met die meiden, hun vertrouwen te winnen.” Dat mensen echt kunnen veranderen heeft Ilonka zelf ervaren. “Ik ben in contact gekomen met een serveerster in zo’n biertent. We hebben langzaam haar vertrouwen weten te winnen. Door onze gesprekken heeft ze besloten dat ze echt wilde breken met haar oude leven. Nu woont ze in ons opvangcentrum. Voor het eerst van haar leven leert ze lezen en schrijven. Voorzichtig maakt ze contact met andere mensen, leert ze weer te vertrouwen. Dat is gewoon heel mooi om te zien.”

Talenten

Die negen maanden On Track naar Cambodja zijn het voor Ilonka dubbel en dwars waard geweest. “Ik was pas 22 toen ik vorig jaar mijn diploma haalde. Ik had helemaal nog niet de drive om me in Nederland te settelen.” Dat gold ook voor haar vriendin en studiegenoot Annemieke, die een studie verpleegkunde afrondde. Samen besloten ze zich te oriënteren op een tussenjaar in het buitenland. Annemieke: “Ik had een baantje in een verpleeghuis. Daar had ik ook kunnen blijven en een contract kunnen krijgen. Maar het avontuur lokte. Tijdens ons laatste studiejaar hebben we ons samen georiënteerd op allerlei organisaties. We hebben gebeden of God deuren voor ons wilde openen. Interserve sprong er echt uit voor ons. Dat het niet alleen om evangeliseren gaat. Maar gewoon met je talenten aan het werk gaan en je leven delen met andere mensen. Die holistische visie sprak ons echt aan. We vonden het een ontspannen benadering in vergelijking met sommige andere organisaties. Jezus heeft niet alleen de ziel van mensen op het oog, maar is ook bewogen met hun dagelijks leven!”

Leven om te overleven

Toen er na de oriëntatie voor hen beiden een plek bleek te zijn in Cambodja werd het toch wel even spannend. “Ik weet nog dat Ilonka riep: Het is daar wel 40 graden hoor!” Annemieke lacht: “Kort voor ons vertrek kregen we ook nog allebei verkering! Maar we hadden kort van tevoren tegen elkaar gezegd: We gaan het gewoon doen, wat er ook gebeurt!” Daarom verruilden Annemieke en Ilonka begin dit jaar hun studentenkamer voor een gezamenlijke etage in hartje Phnom Penh. Annemieke heeft zich het afgelopen jaar ingezet in het medische team van de organisatie One-2-One. Deze christelijke hulpverleningsorganisatie zet zich in voor de armste en kwetsbaarste mensen. De mobiele kliniek waar Annemieke werkte bevond zich middenin de sloppenwijk. “Ik voelde me er meteen op mijn plek, hoewel ik het best overweldigend vond. Onvoorstelbaar al die troep. Mensen leven gewoon op straat waar veel drugs en alcohol worden gebruikt. Er is economisch gezien helemaal geen toekomst. Men is alleen maar bezig om te overleven. Dat is zo triest. Als er geen hoop is wordt het leven echt uitzichtloos. Hier besefte ik voor het eerst dat hoop werkelijk doet leven. Tegelijk kun je maar zo weinig doen om deze mensen te helpen. Daarom heb ik me vooral gericht op het geven van persoonlijke aandacht. Ik merkte dat het veel voor hen betekent wanneer er iemand is die om je geeft.”

Kansen

In oktober hebben ze hun koffers gepakt en zijn teruggekeerd naar Nederland om een baan te zoeken. Spijt van dit jaar hebben ze absoluut niet. Geen van beiden hadden ze het willen missen. “We hebben erg veel geleerd. Al is het moeilijk om dat in woorden uit te drukken, omdat alles hier zo anders is. Ik denk dat we allebei een hele levenservaring rijker zijn.”